donderdag, februari 24, 2005
Corbijn en Dolron
Vandaag in de Volkskrant Kunstbijlage artikelen over Anton Corbijn en Desiree Dolron.
Gijsbert Kramer over Corbijn en zijn U2-boek:
Er zijn veel redenen om met een grote boog om U2&i, het nieuwe fotoboek van Anton Corbijn, heen te lopen. De prijs bijvoorbeeld, 98 euro. De titel wil ook al niet helpen. Wat nou U2 en ik? Welke ijdeltuit verzint zoiets? En dan zijn er nog de beroemdheden met hun onnozele dan wel nietszeggende inleidingen.
(Maar dat is pas de inleiding, zijn eindoordeel is een stuk positiever.)
Uit het artikel over Dolron:
Ze doet sinds een jaar of acht heel veel op de computer, kan vele uren aan beelden zitten tot ze zijn zoals ze moeten zijn. (Ze bouwt beelden op uit een reeks van drie tot wel twintig negatieven.) Ze werkt niet alleen de geënsceneerde foto's bij, maar ook het documentaire werk. Voor kritiek dat degelijke foto's een gemanipuleerde werkelijkheid weergeven is ze niet gevoelig. Ze maakt geen reportages, ze wil dat de foto's weergeven wat ze zelf heeft gezien: "Ik probeer de kleuren terug te brengen tot wat ik zelf heb beleefd."
Ze gaat nu eerst op vakantie. Daarna is het tijd voor het volgende avontuur. Ze wil zich laten grijpen door China en Rusland, zoals ze eerder al door Cuba gegrepen was. En dat al heel veel fotografen dezelfde kant zijn opgetrokken, wat maakt dat nou uit? "Ja misschien is het al vaak gefotografeerd. Maar niet door mij."
Gijsbert Kramer over Corbijn en zijn U2-boek:
Er zijn veel redenen om met een grote boog om U2&i, het nieuwe fotoboek van Anton Corbijn, heen te lopen. De prijs bijvoorbeeld, 98 euro. De titel wil ook al niet helpen. Wat nou U2 en ik? Welke ijdeltuit verzint zoiets? En dan zijn er nog de beroemdheden met hun onnozele dan wel nietszeggende inleidingen.
(Maar dat is pas de inleiding, zijn eindoordeel is een stuk positiever.)
Uit het artikel over Dolron:
Ze doet sinds een jaar of acht heel veel op de computer, kan vele uren aan beelden zitten tot ze zijn zoals ze moeten zijn. (Ze bouwt beelden op uit een reeks van drie tot wel twintig negatieven.) Ze werkt niet alleen de geënsceneerde foto's bij, maar ook het documentaire werk. Voor kritiek dat degelijke foto's een gemanipuleerde werkelijkheid weergeven is ze niet gevoelig. Ze maakt geen reportages, ze wil dat de foto's weergeven wat ze zelf heeft gezien: "Ik probeer de kleuren terug te brengen tot wat ik zelf heb beleefd."
Ze gaat nu eerst op vakantie. Daarna is het tijd voor het volgende avontuur. Ze wil zich laten grijpen door China en Rusland, zoals ze eerder al door Cuba gegrepen was. En dat al heel veel fotografen dezelfde kant zijn opgetrokken, wat maakt dat nou uit? "Ja misschien is het al vaak gefotografeerd. Maar niet door mij."
# posted by Jan-Edward : 10:59
|
|